ຢູ່ສປປລາວ, ເກືອບທັງໝົດຂອງເດັກນ້ອຍ ທີ່ມີລວງສູງຕໍ່າກ່ວາເກນອາຍຸຂອງພວກເຂົາ (ເດັກນ້ອຍທີ່ຂາດສານອາຫານແບບເຕ້ຍ) ໄດ້ຮັບຫຍຸ້ງຍາກຫລາຍຢ່າງແລະມີຄວາມຂາດເຂີນແບບທັບຊ້ອນເຊັ່ນ: ທີ່ຢູ່ອາໄສແລະສຸຂະອະນາໄມທີ່ບໍ່ພຽງພໍ, ການເຂົ້າເຖິງບໍລິການດ້ານສຸຂະພາບ, ໂພຊະນາການ ແລະ ການສຶກສາ.
ເດັກນ້ອຍປະມານ 60,000 ຄົນທີ່ມີອາຍຸຕ່ ຳ ກວ່າ 5 ປີມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການເສຍຊີວິດຍ້ອນການຂາດສານອາຫານຢ່າງຮຸນແຮງໃນແຕ່ລະປີຈາກການໄດ້ຮັບສານອາຫານທີ່ບໍ່ພຽງພໍແລະພະຍາດໃນເດັກນ້ອຍ. ນອກຈາກນັ້ນ, ເດັກນ້ອຍ 1 ໃນ 2 ຄົນແມ່ນເປັນພະຍາດເລືອດຈາງຍ້ອນການຂາດສານອາຫານແລະການມີແມ່ທ້ອງ.
ຕ້ອງມີວິທີການທີ່ຊັດເຈນແລະຮ່ວມມືກັນໃນຫຼາຍຂະ ແໜງ ການໃນການແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ມີຄວາມຊັບຊ້ອນຂອງສາຍເຫດທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດການຂາດສານອາຫານ. ການລົງທືນໃນມາດຕະການເຊິ່ງສົ່ງຜົນກະທົບໂດຍກົງຕໍ່ຜົນໄດ້ຮັບດ້ານໂພຊະນາການກັບມາດຕະການທີ່ມີປະສິດຕິຜົນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງໂດຍທາງອ້ອມກັບໂພຊະນາການ. ການປະສານງານຫຼາຍຂະ ແໜງ ການທີ່ມີປະສິດຕິຜົນເພື່ອການປະສານງານໃນການອອກແບບໂຄງການແລະການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແມ່ນມີຄວາມ ຈຳ ເປັນ. ການເສີມສ້າງຂີດຄວາມສາມາດຂອງແຕ່ລະຂະ ແໜງ ການເພື່ອຈັດຕັ້ງປະຕິບັດມາດຕະການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບໂພຊະນາການໂດຍຜ່ານການຈັດສັນຊັບພະຍາກອນມະນຸດ ສຳ ລັບໂພຊະນາການ; ການເພີ່ມເງິນທຶນຂອງພາກລັດ ສຳ ລັບໂພຊະນາການແລະຕິດຕາມຜົນໄດ້ຮັບແມ່ນມີຄວາມ ຈຳ ເປັນ.
